Η αφίσα της ταινίας
Σκηνοθεσία : Λουΐς Μπουνιουέλ.
Σενάριο : Λ. Μπουνιουέλ & Ζαν-Κλώντ Καρριέρ
Διευθ. Φωτογραφίας : Κριστιάν Ματράς
Μοντάζ: Λουϊζέτ Ωτεκέρ
Ντεκόρ: Πιέρ Γκυφρουά
Κάστ: Πώλ Φρανκέρ(Πιέρ), Λωράν Τερζιέφ(Ζαν),Μπερνάρ Βερλέ (Ιησούς), Έντιθ Σκόμπ (Παναγία),Αλαίν Κυνύ(ο πρώτος άνθρωπος που συναντούν στον δρόμο)
Περίληψη ταινίας :Ο Γαλαξίας είναι ένα δράμα ιδεών και όχι προσώπων. Η ταινία αρχίζει σαν ντοκιμαντέρ και εξελίσσεται σε ταινία δρόμου.Ο Πιέρ και ο Ζαν είναι δύο προσκυνητές, καθ’ οδόν προς τον Άγιο Ιάκωβο της Κομποστέλα. Το ταξίδι τους στο χώρο εξελίσσεται σ’ ένα παράλληλο ταξίδι και στο χρόνο, που τους επιτρέπει να διατρέξουν τα μεγάλα δόγματα τα οποία άφησαν το (συχνά οδυνηρό) στίγμα τους στην ιστορία του καθολικισμού.
Στην ταινία αυτή ο Μπουνιούελ κλείνει ήρεμα τους λογαριασμούς του με την Εκκλησία. Αναμιγνύει χρονικές περιόδους και κινηματογραφικές μορφές, τη μυθιστοριογραφία και τις αποδεικτικές μεθόδους, σε ένα φιλμ πολλαπλών αναφορών και συμβολισμών. Ο Γαλαξίας είναι ένα φιλμ που επιχειρεί να εξετάσει το δόγμα του χριστιανισμού μέσα από τις μετέωρες διακηρύξεις του, την διγλωσσία του και τις δεισιδαιμονίες του. Ο χριστιανισμός έχει ορίσει την ζωή των Ευρωπαίων με κυριαρχικό τρόπο τα τελευταία 2000 χρόνια και μεχρι σήμερα τον επικαλούνται καθεστώτα για να στηρίξουν τον «πολιτισμό» τους.
Ο Μπουνιουέλ σφραγίστηκε στην παιδική του ηλικία από την εκπαίδευση του στους Ιησουϊτες και από το περιβάλλον της απολυταρχικής Ισπανίας των αρχών του 20ου αιώνα. Ξεσηκώθηκε με ολόκληρη γενιά του για να πολεμήσει όλες αυτές τις σκοταδιστικές επιδράσεις. Στην ταινία, ο Χριστός εμφανίζεται ως δραματικό πρόσωπο. Είναι ένας Χριστός σύμφωνος με την κοινά αποδεκτή εικόνα του ως προς τα χαρακτηριστικά, όχι όμως και ως προς τη συμπεριφορά.Στην ταινία παρουσιάζεται από τον σκηνοθέτη η φοβερή πάλη δόγματος και αιρέσεων με λόγια με αναθέματα, με μονομαχίες , με κρεμάλες. Πάντα αντικειμενικά όμως, από απόσταση,χωρίς πάθος. Τι θα του χρειαζόταν όμως αφου αρκεί να αναπαραστήσει την εκκλησία, όπως μόνη της αυτοκαθορίζεται, με τις αντιφάσεις της, την απίστευτη σκληρότητα,την ματαιότητα που τόσο μακρια βρίσκεται από την αγάπη που πρεσβεύει; Ετσι κλονίζει τον μύθο της επίγειας εκκλησίας και τι αυτή πρεσβεύει.
Ο σκηνοθέτης είναι άθεος, χωρίς όμως να το διακηρύττει. Αυτό το οποίο τον εξοργίζει στην εκκλησία ειναι η δαιμονοληψία και η εμμονή των πιστών στις ακραίες απόψεις της θρησκείας τους.
Στην ταινία αυτή υπάρχει εντονότατη και υπερρεαλιστική διάσταση της δημιουργίας του. Όλα είναι δυνατόν να συμβούν χωρίς καμιά δύναμη να τα κινεί. Έτσι και τα θρησκευτικά θαύματα δεν είναι παρά μέρος των θαυμάτων που συνεχώς πραγματοποιούνται. Ανήκει λοιπόν στον κλασσικισμό και στην πρωτοπορία(διότιο υπερρεαλισμός ποτέ δεν έπαψε να είναι πρωτοπορία), είναι συγχρόνως σοβαρή και αστεία,είναι ενα μυθιστορηματικό πεδίο. Χωρίς αμφιβολία η εσκεμμένη ατμόσφαιρα μυστηρίου/ μυστικοπάθειας που επικρατεί στον Γαλαξία δίνει την εντύπωση ότι ο σκηνοθέτης παρακρατά πληροφορίες από το κοινό μόνο και μόνο για να το ενοχλήσει και να το προκαλέσει.
Ο σεναριογράφος της ταινίας Ζαν Κλώντ Καρριέρ σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Σύγχρονος Κινηματογράφος» (τ. 5 / 1970)
Ο Μπουνιουέλ στα γυρίσματα της ταινίας
το τρέιλερ της ταινίας :
πηγές : “Συγχρονος Κινηματογράφος”, cine.gr, koinotopia.gr
Cultura Animi 